นิทานเรื่อง "หมาป่ากับลูกแพะเจ็ดตัว"
จัดทำโดย
นางสาวอัมราพร คำเขื่อน 61181860315
นายวิทวัส วงค์ขัดนนท์ 61181860337
หน้า 1.
แม่แพะกับลูกๆ เจ็ดตัวอาศัยอยู่ในบ้านที่แข็งแรงและปลอดภัย
วันหนึ่งแม่แพะต้องออกไปนอกบ้าน จึงสั่งลูกๆ ว่า “ห้ามเปิดประตูให้ใครเข้ามานะจ๊ะ
โดยเฉพาะหมาป่าซึ่งมีเสียงแหบแห้ง
และมีเท้าสีดำ” ลูกแพะทั้งเจ็ดรับคำ แม่แพะจึงออกจากบ้านไป
หน้า 2.
หมาป่าซึ่งแอบดูอยู่เห็นดังนั้นก็มาเคาะประตู
พลางพูดว่า "ลูกจ๋า นี่แม่เองจ้ะ เปิดประตูให้แม่หน่อยสิจ๊ะ" ลูกแพะได้ยินเสียงก็รู้ว่าเป็นหมาป่าจึงตอบว่า
"แม่ของพวกเราไม่ได้มีเสียงแหบแห้งอย่างนี้ เจ้าต้องเป็นหมาป่าแน่ๆ พวกเราไม่เปิดประตูให้หรอก"
หน้า 3.
หมาป่าจึงไปดื่มน้ำจากบ่อใกล้ๆ จนเสียงใสขึ้น
แล้วกลับมาหาลูกแพะ คราวนี้หมาป่า
ดัดเสียงและพูดอย่างอ่อนหวานว่า "ลูกจ๋า แม่กลับมาแล้วจ้ะ
เปิดประตูให้แม่หน่อยสิจ๊ะ"
หน้า 4.
ลูกแพะก้มลงมองลอดใต้ประตูเห็นเท้าสีดำก็รู้ทันทีว่าเป็นหมาป่า
จึงตอบไปว่า
"แม่ของพวกเราไม่ได้มีเท้าสีดำปิ๊ดปี๋อย่างนี้ เจ้าต้องเป็นหมาป่าแน่ๆ
พวกเราไม่เปิดประตูให้หรอก"
หน้า 5.
หมาป่าไม่ละความพยายาม หาแป้งโรยเท้าจนเป็นสีขาว
แล้วมาเคาะประตูอีกครั้ง ลูกแพะมองลอดใต้ประตูเห็นเท้าสีขาวจึงยอมเปิดให้ ทันใดนั้น
หมาป่าก็กระโจนเข้าไล่จับลูกแพะ
ใส่กระสอบทีละตัว มีเพียงลูกแพะตัวที่เจ็ดที่หนีไปซ่อนตัวทัน
หน้า 6.
ลูกแพะตัวที่เจ็ดรอจนแม่กลับมา
จึงออกจากที่ซ่อนแล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง เมื่อแม่แพะทราบเรื่อง
ก็รีบพาลูกแพะออกตามหาหมาป่าด้วยกัน
หน้า 7.
แม่แพะพบหมาป่านอนหลับ
โดยมีกระสอบวางอยู่ข้างๆ จึงแก้เชือกและช่วยลูกทั้งหกออกมา
แล้วให้ลูกๆขนก้อนหินใส่กระสอบ หลังจากนั้นแม่แพะก็นำปลายเชือกข้างหนึ่งมาผูกขาของหมาป่า
เมื่อหมาป่าตื่นนอนก็รู้สึกกระหายน้ำจึงเดินไปที่ลำธาร
แต่เพราะมีเชือกผูกขาไว้ ทำให้เดินไม่ถนัดพลัดตกน้ำไปพร้อมกระสอบหิน
หน้า 8.
นับจากนั้น
ลูกแพะทั้งเจ็ดก็ระมัดระวังมากขึ้น ไม่เปิดประตูให้ใครง่ายๆ
แล้วแม่แพะกับลูกแพะก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข โดยไม่มีหมาป่ามารบกวนอีก
- วิดีโอนิทาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น